Czy wspólnik dwuosobowej spółki może być jej pracownikiem

W spółce z o.o., która ma dwóch wspólników, zatrudnienie kolejnego wspólnika jest dopuszczalne. Jednak będzie mogło zostać uznane za pełnoprawny stosunek pracy tylko, gdy pracownik zostanie ekonomicznie uzależniony od spółki oraz zostanie poddany nadzorowi zgromadzenia wspólników. Warunki te są spełnione, gdy wspólnik na zgromadzeniu wspólników nie jest wspólnikiem dominującym i nie może samodzielnie decydować w sprawach istotnych dla spółki. Wspólnik nie może pozostawać w pracowniczej relacji podporządkowania wobec samego siebie.

Tak uznał Sąd Najwyższy (SN) w wyroku z 10 kwietnia 2018 r., II UK 10/17.

Powód zawarł ze spółką z o.o. umowę o pracę na czas nieokreślony. Był też jej większościowym udziałowcem i prezesem zarządu. W ramach obowiązków pracowniczych powód koordynował prace spółki, uczestniczył w przetargach i pozyskiwał nowych klientów.

Od 2008 r. powód jest właścicielem 97,5 proc. udziałów. Pozostałe 2,5 proc. udziałów posiada jego matka, która nie orientuje się w sprawach organizacyjnych i technicznych spółki.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w 2014 r. uznał, że wspomniana umowa o pracę nie była tytułem uprawniającym do korzystania ze świadczeń ubezpieczenia społecznego. ZUS stwierdził, że praca wykonywana na podstawie tak zawartej umowy nie miała charakteru podporządkowanego ze względu na zdominowanie jej właścicielskim statusem wspólnika. Powód odwołał się od tego rozstrzygnięcia.

Sąd okręgowy uznał, że umowa o pracę była ważna, a powód dysponował tytułem do ubezpieczenia. ZUS wywiódł apelację od tego orzeczenia.

Sąd apelacyjny podzielił stanowisko SO co do...